Co roku w naszej Archidiecezji Białostockiej jesienią rozpoczyna się formacja lektorów świeckich do posługi Słowa Bożego. Z racji na sytuację pandemiczną w tym roku jeszcze został dokończony kurs lektorów. W czerwcu jeszcze ie jest podana konkretna data osoby przygotowujące się do tej posługi zostaną ustanowieni lektorami.
Kilka ciekawych informacji o posłudze lektora.
Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej, jest obecny swoją mocą w sakramentach, jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: «Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
Ponieważ to Chrystus działa w Kościele, dlatego wszyscy spełniający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wyświęconych szafarzy – przewodniczących celebracjom liturgicznym, ale jest obecny także w wiernych świeckich, którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nas Chrystus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby Kościołowi.
Uczestnicy liturgii, zjednoczeni z Chrystusem mocą Ducha Świętego, stanowią jedno Ciało, w którym każdy członek powinien spełniać te czynności, które należą do niego z natury rzeczy i na podstawie przepisów liturgicznych. W wielości posług i funkcji, a także w jedności całego zgromadzenia, objawia się bowiem tajemnica Kościoła.
Chrystus, „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”. Tej służebnej postawy, posuniętej aż do oddania życia za innych, uczy Chrystus wszystkich członków swego mistycznego Ciała. Jednocząc ich z sobą, szczególnie w czasie sprawowania liturgii, wprowadza ich w swoje posługiwanie dziełu zbawienia świata. W tym świętym posługiwaniu uczestniczą wszyscy członkowie zgromadzenia liturgicznego.
Ustanawiając lektorów, Ks. Arcybiskup odmówi następującą modlitwę: „Boże, źródło światłości i dobroci, Ty posłałeś swojego Syna, Słowo życia, aby objawił ludziom tajemnicę Twojej miłości, pobłogosław tych wybranych do posługi lektorów. Spraw, aby nieustannie rozważając Twoje słowo, zostali przez nie ukształtowani i wiernie przekazywali je swoim braciom”.
Teksty liturgicznego „obrzędu ustanowienia lektorów” ukazują istotę misji lektora w Kościele. Wspiera on kapłanów i diakonów w głoszeniu słowa Bożego i formacji wiernych. W liturgii zostaje mu powierzone zadanie proklamacji słowa Bożego z wyjątkiem Ewangelii. Podobne zadanie mają do spełnienia animatorzy w swoich małych grupach oazowy.
Słowo Boże jest słowem „żywym i skutecznym”. Do pełnej jednak skuteczności zbawczej wymaga od człowieka postawy umiejętnego słuchania. „Uczestnicząc w sprawowaniu Mszy Św., wierni powinni słuchać słowa Bożego z taką wewnętrzną i zewnętrzną czcią, która by ich prowadziła do wzrostu duchowego życia i pozwoliła im coraz głębiej wnikać w sprawowane misterium” (WL 45).
W języku biblijnym słowo „słuchać” kryje w sobie niezwykłą głębię treściową i znaczy przede wszystkim otworzyć naprawdę swoje serce i wprowadzić ją w życie, czyli inaczej – być posłusznym i uległym wobec niej. Prawdziwe słuchanie słowa Bożego domaga się autentycznego i egzystencjalnego zaangażowania całej osobowości człowieka, całego „ja”, oddania się Bogu i podporządkowania Mu wszystkich władz i dążeń oraz świadomości, że tym który mówi do człowieka i kieruje swój apel jest sam Bóg. Inaczej mówiąc, słuchanie słowa Bożego polega na umiejscowieniu tego słowa w samym centrum życia, tak by wypełniało ono całe myślenie i działanie człowieka.
Umiejętne słuchanie słowa Bożego domaga się od słuchaczy, do których w pierwszym rzędzie należy lektor i animator, stosowania tego słowa w niepowtarzalnej i jedynej sytuacji ich życia w tym celu, aby je rozświetlić i nadać im sens. Takie autentyczne, w pełni osobowe słuchanie słowa Bożego wyraża się ostatecznie w zobowiązaniu realizowania słowa Bożego, czyli w pełnieniu woli Bożej i praktycznej miłości bliźniego.
Doniosłość słuchania słowa Bożego pochodzi stąd, że jego owocem jest wiara, bez której człowiek nie może być zbawiony. Przepowiadane i słuchane słowo Boże rozbudza i ożywia wiarę w człowieku, przyczynia się do jej aktualizacji i wzrostu. Przyjęcie usłyszanego słowa Bożego i umieszczenie go w centrum swojego życia kształtuje świadomość ucznia Chrystusa, powoduje też całkowitą zmianę myślenia, wartościowania i działania człowieka – przyjmuje on kategorie świadka Chrystusa.
Lektor i animator, stając w szeregu ludzi, którymi Bóg posługuje się w przekazywaniu swojego Objawienia, będąc specjalnym narzędziem Boga przemawiającego dzisiaj do człowieka, musi pamiętać, że jest pierwszym słuchaczem słowa Bożego. Proklamując je podczas liturgii czy na spotkaniu w grupie, powinien odnieść je najpierw do siebie samego, jako wezwanie domagające się bardzo konkretnej odpowiedzi.
Ponadto niezwykle ważnym wymaganiem, jakie stawia się wam, jest wasz właściwy stosunek do Pisma św. i troska o głębszą znajomość i rozumienie prawdziwego skarbca biblijnego. Macie być tymi, którzy żyją słowem Bożym, czytają je i nad nim rozmyślają, z niego czerpią tematy do refleksji i modlitwy.
Mając taki stosunek do Pisma Św., można dopiero być prawdziwym, niezawodnym i pewnym głosicielem zbawienia. To, co dla was stało się prawdziwą wartością, starajcie się przekazać innym. Amen